تا جنون فاصله ای نیست از این جا که منم!

 اگه فهمیدید که تنها افیون شما خلوت یک نفره ی شماست و در جمع نفس های عمیق عمیق می کشید که احیانا زیر گریه نزنید یا که عصب هایتان از اختلال نمی رند، بدانید وضعیت خیلی حاد است، یک مسکنی شبیه درمانگری افیون گونه ی خلوت تاریک خود بیابید و به آن پناه ببرید.

ضمنا، هر آدمی توان این را ندارد که بشود با خیال راحت از درد های در پرده با وی گفت و غم های گران، اصلا خیلی از آدم ها توان مصاحبت و گفتگو در باره ی مسائل دردناک اجتماع را ندارند، با این گروه نهایتا می باید از حرف های سطحی گفت و از مست شدنشان خوش حال شد، پس مواظب باشید لطفا!

حرف آخر من به هر که بعد من خواهد بود که، بکوش هیچ گاه شبیه من نشوی، حتی شباهت در مقیاس کوچکی!